Era berean, zirkuitu bikoitzeko moldagailuak erabil daitezke full-duplex erako nodo askoko lotura eraikitzeko, 8. irudiak erakusten duen moduan. Konfigurazio horretan, nodo batek gainerako nodoei transmititzen die kanal baten bidez, eta, era berean, nodo horietatik guztietatik jasotzen du beste kanal batetik.
También es posible utilizar los adaptadores de doble circuito para formar un enlace multinodo full-dúplex como el de la figura 8. En esa configuración, un nodo transmite al resto de los nodos a través de un canal y recibe de todos ellos a través de otro canal distinto.
Modulu nagusian dagoen datuenmemoria-mapari dagokionez, gauza bat argitu behar da: behean azaltzen den konfigurazioa mapaketa lehenetsia da (fabrikatik dator horrela).
Antes de describir el mapa de memoria de los datos de la red -mapeado- en el módulo principal hay que señalar que este mapeado abajo descrito es la configuración por defecto que viene de fábrica.
Omron Electronics, S.A.ren CPM1 automatentzako bertsioan, Syswin softwarea aurkituko dugu. Jarraian, haren konfigurazio-pantailetako batzuk ikus ditzakegu, komunikazio industrialen ikuspuntutik eskaintzen dituen aukerekin.
En la versión disponible para autómatas CPM1 de Omron Electronics, S.A, encontramos Syswin, del cual podemos ver algunas de suspantallas de configuración, en las que se adivinan sus posibilidades, desde el punto de vista de las comunicaciones industriales.
DOS sistemaren pean dauden PC guztien 0 segmentuak (0000:0000tik 0000:FFFF arte) konfigurazioari buruzko informazio berezia du, eta batzuetan beharrezkoa izaten da informazio hori kontsultatzea; esate baterako, segmentu horren memoria-posizio jakin batzuek serieko ataken zenbakiak, paraleloko ataken zenbakiak, disko gogor motari buruzko informazioa eta abar izaten dituzte.
El segmento 0 de todos los PC bajo DOS (0000:0000 hasta 0000:FFFF) tiene información especial de configuración que a veces es necesario consultar, por ejemplo, determinadas posiciones de memoria de este segmento tienen el número de puertos serie, el número de puertos paralelo, el tipo de disco duro, etc.
Atakak C4=1 badu, IRQ5 edo IRQ7 etendura gertatzen da (BIOSen konfigurazioaren arabera), eta exekutatzen ari den programagai bada etendura hori hautemateko, ISR (Inte-rrup Service Routine) etenduren zerbitzu-errutina exekutatuko da.
Si el puerto tiene C4=1, se genera un interrupción IRQ5 o IRQ7 (según la configuración de la BIOS), si el programa que se está ejecutando es capaz de interceptar esta interrupción se ejecutará una rutina de servicio de interrupciones ISR (Interrup Service Routine).
Metodoa hobeto ulertzeko, adibide bat erabiliko dugu. Intelen mikroprozesadore bat hartuko dugu, 133 MHz-eko maiztasunekoa. Overclocking teknikaren bidezm konfigurazio hauek prestatuko ditugu:
Para comprender mejor el método vamos ha realizar un ejemplo con un microprocesador Intel a 133 MHz, siendo algunas de las posibles configuraciones OverClockeadas las siguientes:
Zer jumper aldatuko diren identifikatu ondoren, komeni da nonbait jasotzea jatorrizko konfigurazioa; hartara, eragiketa ez bada ondo ateratzen, ekipoa ohiko funtzionamendura itzuli ahal izango da.
Una vez identificados los jumpers que van a ser modificados, es aconsejable anotar en algún sitio la configuración original de forma que, si la operación no tiene éxito, se pueda restablecer el funcionamiento normal del equipo.
aurrekoaren moduan, Palomino nukleoa erabiltzen du, baina honek beste era batera kudeatzen du memoria-atzipena beste mikro batzuekin partekatu behar duenean; hori dela-eta, aproposa da multiprozesadoreak behar diren konfigurazioetarako.
Bosgarren kapituluan, informatika-sistemen barne-osagaiak deskribatuko dira; izan ere, osagai horiek ongi ezagutuz gero, errazagoa izango da informatika-sistemaren konfigurazio eta kokapen onena lortzea.
Ez dugu nahastu behar terminologia hori, kable-konfigurazioari erreferentzia egiten diona, hitz berberekin D kanalekoprotokoloaren datu-geruzaren funtzionatzeko modua aipatzen duenarekin.
Existen dos configuraciones elementales que se pueden comercializar de forma individual cada una de ellas, el denominado Acceso Básico y el Acceso Primario.
En esta configuración, se dispone de un cable de hasta 200 m, sobre el que se pueden instalar, distribuidas aleatoriamente, un máximo de 10 rosetas en las que se permite tener conectados simultáneamente hasta 8 terminales.
17.10 irudian, erabiltzaile-sarbidearen erreferentzia-konfigurazioa ikusten dugu laburtuta; ISDNren arautegian agertzen den erreferentzia-konfigurazioa da.
Leiho horiek 15.14 irudian ikusten ditugu. Routerra konfiguratuta utziko digu operadoreak, aurrez ezarritako parametroekin, baina konfigurazio horretara sartzeko modua eduki behar dugu, gure beharretara egokitu ahal izateko.
Hor konfigurazioa automatikoa izango den aukeratu ahal izango dugu (routerrak esleitzen du, edo instalatu den zerbitzariren batek, bestela horixe da normalena), edo eskuzkoa nahi dugun, bestela.
En ella podremos elegir si la configuración será automática (la asigna el router o bien un servidor que haya instalado) que es el caso más habitual, o elegimos manual.
Konfigurazioa eskuz egin behar badugu, zehaztu beharko ditugu IP helbide bat (IP helbideak aurrerako azalduko ditugu), azpisarearen maskara eta lotura-ate bat (ekipoaren IP helbidea da; horren bidez Internetera konektatzen gara).
Ekipo jakin batek gaur egun zer konfigurazio duen ikusteko eta handitu daitekeen jakiteko, eta izan dezakegun bezero bati bere ekipoa handitzeko zer aukera izan dezakeen zehatz-mehatz adierazteko, Windowseko IRQ, DMA eta E/S balioak konfiguratzeko leihoak ikusten ditugu 13.1 irudian.
Para poder ver la configuración actual de un equipo concreto y para una posible ampliación y poder indicar a un posible cliente con certeza las posibilidades de ampliación de su equipo, se resumen en la Figura 13.1 las distintas ventanas de configuración de los valores de IRQ, DMA y E/S en el caso de Windows.
Ataka paralelora edo USBra konektatzen diren eskanerrek ez dute txartelik izaten. Kasu horietan, lehen-lehenik TWAIN kontrolagailuaren konfigurazioa egokia den aztertu behar dugu, ataka ondo dagoen ikusi eta kablea ondo dagoela egiaztatu; azkenik, eskanerra ere aztertu beharko dugu.
Las duraciones transcurridas también omiten la configuración de programación en el cuadro de diálogo Opciones cuando determinan la duración, calculando cada día de duración transcurrida como 24 horas.
Proiektuestandarrarenegutegikokonfigurazio lehenetsia erabiltzen bada (hots, eguneko zortzi lanordu), asteburuak lanik gabeko aldi gisa hartzen dira, eta lanegun bakoitza zortzi ordukoa da.
Si se utiliza la configuración predeterminada del calendario del proyectoEstándar (ocho horas laborables al día), los fines de semana se consideran período no laborable y cada día laborable es de ocho horas.
Inprimagailua ez garbitzeak ere maiz eragiten ditu matxurak (konfigurazioaz gain), batez ere tinta-injekziozkoetan. Garrantzitsua izaten da injektoreak eta gidak oso garbi edukitzea.
Akatsa batak edo besteak duen erabakitzeko, proba hau egin dezakegu MS-DOSen (ekipoa hasieratzea eta MS-DOS abiaraztea komeni da sistemaren sinboloa soilik, Windows bada Windowseko inprimagailu-kontrolagailuak karga ez daitezen): DIR >PRN: komandoarenbidez inprimagailuaren* direktorioa inprimatu. Horrek ondo funtzionatzen badu eta direktorioa inprimatzen badu, hardwarea ondo dagoela esan nahi du, eta matxura kontrolagailuak edo inprimagailuaren konfigurazioak duela.
Para determinar si el falloes de uno o de otro, se puede hacer una prueba bajo MS-DOS (es conveniente inicializar el equipo y arrancar el MS-DOS (sólo símbolo del sistema en el caso de Windows) para que no se carguen controladores de impresora de Windows), que consiste por ejemplo en el comando DIR >PRN:, con el que se imprimirá el directorio en la impresora5. Si esto funciona bien y se imprime el directorio, implica que el hardware está correcto y que la avería está en el c
Instalatutako inprimagailuren baten konfigurazioa aldatu nahi badugu, saguaren bigarren mailako botoiarekin klik egingo diogu aldatu nahi dugunari, eta testu-menua agertuko zaigu. 9.20a irudian ikusten dugu hori.
Si queremos modificar la configuración de alguna de las impresoras instaladas, picaremos con el botón secundario del ratón en la que se desea modificar y aparecerá sumenú contextual, como el que se muestra en la Figura 9.20 a).
Konfigurazio horiek arazo handiegirik gabe egin eta gero, txartelekin banatutako test-programen bidez CD-ROMean etorri ohi dira ondo funtzionatzen duen egiazta dezakegu.
Una vez realizadas estas configuraciones sin mayores problemas, mediante los programas de test distribuidos con las propias tarjetas, y que suelen venir en CD-ROM, se puede comprobar si el funcionamientoes correcto.
Teklatuak eta saguak ez dute matxura handirik izaten; ez da ohikoa, behintzat. Matxura gertatzen denean, lehenengo gauza matxuraelementuak duen edo ekipoak duen jakitea da. Azken kasu horretan, seguruenera, konfigurazio-arazoa izango da.
Windowserako konfigurazioa ere antzekoa da; 7.3 taulan ikusten dugu. Diskoan kontrolagailuek duten kokalekua da aldatzen den gauza bakarra.
Para Windows, la configuraciónes similar, mostrándose en la Tabla 7.3. Podemos observar que lo único que cambia es la ubicación de los controladores en el disco.
Sistemakpantailanerrore-mezua ematen badigu, eta memoriaren konfigurazioa eguneratu behar dugula adierazten badigu, SETUPen sartu, eta instalatutako DRAM memoriaren kopuruari dagokion balioa eguneratuko dugu.
Si el sistema muestra un mensaje de error en pantalla indicando que hay que actualizar la configuración de la memoria, entraremos en el SETUP y actualizaremos el valor correspondiente a la cantidad de memoria DRAM instalada.
Eragiketak egiteko datuak hartzen eta uzten diren lekuaren arabera, UALaren zenbait konfigurazio izan ditzakegu:
Dependiendo de dónde se adquieran los datos para realizar las operaciones y dónde se guarden los resultados, da lugar a diferentes configuraciones de ALU:
CAN bilbe bakoitza COB-ID (Communication Object Identifier) izeneko bilbea identifikadorearekin hasten da. Sarearenkonfigurazioannodo bakoitzak sarera emango dituen eta kontsumituko dituen bilbeetarako COB-IDak jasotzen ditu.
Cada trama CAN comienza con un identificador de trama llamado COB-ID (Communication Object Identifier) Durante la configuración de la red cada nodo recibe los COB-ID para las tramas que va a proporcionar a la red y para las que va a consumir.
Sirven para que el Maestro de red configure los PDOs de cada dispositivo al arrancar (por ejemplo, al conectar un equipo, el Maestro le envía la configuración residente en su archivo EDS, reconfigurándolo)
Interbus gailuek ez dute konfigurazio-artxiborik behar komunikazio-beharrak asetzeko (Profibusen kasuan ez bezala), horrela, hainbat fabrikatzailetako elementuekin erraz martxan jartzeko aukera ematen dute.
Ziurtasunez jakin behar da beti zer dagoen Scada sarean konektatuta, nola konektatzen den eta zer egiten duen konfigurazioa egokia ote den zehazteko.
Siempre se debe saber con seguridad qué es lo que tenemos conectado a la red Scada, cómo se conecta a la misma, y qué hace con exactitud, para determinar si suconfiguraciónes la adecuada.
Los nuevos equipos y aplicaciones vienen provistos de utilidades orientadas a la seguridad, pero la configuración de seguridad, en muchos casos suele ser la "de fabrica" o, si se implementa, no se realizan las correspondientes actualizaciones.
Programaprofesionala lehen aldiz exekutatu behar dugunean, LPKF programataldean (Inicio*Programas*LPKF50*CircuitCAM 5.0) dagokion ikonoaren gainean egin beharko dugu klik; hor 7-3. irudikoaren moduko erabiltzailearenkonfigurazio-leihoa agertuko zaigu eta han, gutxienez,
La primera vez que ejecutamos el programaprofesional, pulsando sobre el icono correspondiente en el grupo de programas LPKF (Inicio*Programas*LPKF50*CircuitCAM 5.0), aparece una ventana de configuración de usuario como la de la figura 7-3 en la cual debemos introducir, al menos, el nº de
28) El comando TOOLStEDIT APP SETTINGS disponible en la ventana de inicio de Layout, antes de entrar en el editor de placas, abre el archivo LSESSION.INI y permite editarlo para modificar la configuración de la aplicación.
Una tarjeta gráfica no suele dar problemas de tipo hardware, sino más bien de tipo software o de configuración, y ya se ha estudiado la forma de corregirlo.
Guztia amaitzeko, Onartu sakatu ireki ditugun leiho guztietan, eta zenbait kasutan, dugun konfigurazioaren arabera, berrabiatu egingo da ekipoa.
Para finalizar todo picar en Aceptar en todas las ventanas que se han ido abriendo, y en algunos casos se reiniciará el equipo, depende de la configuración que se tenga.
Behin ekipoa berrabiarazita, Windowsen sartzerakoan monitoreak sinkronismo arazoa dagoela adierazten badigu, konfigurazioa aldatu egin behar dugu beheragoko beste batera, monitoreak ez duelako onartzen konfiguratu duguna; konponbidea, akatsenprobarako moduan hastea izaten da, konfigurazioa aldatuko delako.
Si una vez reiniciado el equipo, al entrar en Windows, el monitor muestra un problema de sincronismo, la soluciónes modificar la configuración a otra inferior, ya que el monitor no soporta la que se ha configurado; aquí, la solución consiste en iniciar en modo a prueba de fallos y se modificará la configuración.
Konfigurazio horretan ekipo guztiak kontrol- eta koordinazio-funtzioa betetzen duen ekipo edo nodo zentralera (HUB, Host Unit Broadcast) konektatuta daude.
Irudian ikus daiteke CAN gailu bakoitzak komunikazio-profila bete behar duela beti (DS301), gailu mota zehaztu behar duela (DS4xx) eta berezko ezaugarri ez-estandarrak konfigurazioko EDS artxiboan deskribatuta egon behar dutela.