a) Al señalar la escopleadura, se habrá de disminuir suancho en 11 mm. que el rebajo comerá a la espiga, y unos 11 mm. aproximadamente que le comerá la canal, b) Al marcar la espiga por la cara del rebajo, se le dará el aumento correspondiente (11 mm.) para que no quede hueco.
Eskailera kolatu eta, falkak erabiliz, zirienahokadura finkatu behar dugu. Eskailera are seguruagoa izan dadin, multzoa indartu ere egiten dugu, larakoak iltzatuz langara batean bai eta hurrengoan ez (ikusi 949. irudia).
Marrazkiari jarraiki, txantiloia prestatu behar dugu, eta hauen txantiloia egin behar dugu: a) atzeko hankena; b) aurreko hankena, forma berezia badute; eta c) alboetako langarei dagozkien ziriena, sasieskuairan mihiztatu behar baditugu.
Lehenik, eserlekua jarri behar da; langara baten gainean jarri behar da, eta langarak ziri biribila izan behar du muturretan, eserlekua mugigarria bada. Eserlekuaren gainean, beste langara bat jarri behar da, topearena egiteko, eta ziri biribileko beste langara bat jarri behar da beheko aldean. Bizkarra jarri behar da; pixka bat okerra izan behar du bizkarrak, eta gabilenbidez finkatu behar da oinetan.
1. Lehenik, egurra prestatu eta landu behar dugu, eta, ondoren, lau hankak elkartu behar ditugu (ikusi 730. irudia), eta seinale konbentzionala idatzi. Binaka markatu behar ditugu, ondoz ondo, eta, oinenburutikzentimetro batera gutxienez, garaiera adierazi behar dugu. Hankak ireki, eta, seinale horretatik abiatuta, langaren lerroa marratu behar dugu haien barneko aldean, hozkak eta 1." Preparada y labrada la madera, se reúnen las cuatro patas en la forma que indica la figura 730 marcando la señal convencional; se marcan cada dos consecutivas, y, a partir de un centímetro de las testas de los pies, se señala la altura; se abren las patas, y desde esta señal superior, se marca en las caras interiores la línea de las
Zeharka moztu behar dugu zirienmuturra, ahal bezainbat luzatzeko ziriak, baina saiatu behar dugu ez dezaten elkar oztopa angelua eratzen dutenean. Orpoak, berriz, zurgin-orpoa izan behar du (ikusi 724. irudia).
El extremo de las espigas va cortado en sesgo, con el fin de prolongar al máximo sulongitud, sin que se estorben al encontrarse en ángulo; el retalón será de ebanista (fig. 724).
2. Ziriak eta ahoak egin ondoren, oinenaldeak jan behar ditugu, eta piramide-forma eman behar diegu. Goiko aldetik 10 bat cm-ra gutxienez, lerroa marratu behar dugu inguruan, eskuaira erabiliz, eta, beheko buruan, lerroa marratu behar dugu, gramila erabiliz, 6 bat mm-ra.
2/* Hechas las espigas y mortajas, se rebajan las caras de las patas, dándoles forma piramidal ; a partir de unos 10 cm. de la parte superior, se marca alrededor una línea a escuadra, y en la testa inferior se marca una línea de gramil a unos 6 mm.
Banku soila eraikitzeko, lehenik, piezak landu behar ditugu eta, ondoren, oinak mozteko txantiloia prestatu behar dugu, hozkak eta ziriak egin behar ditugu eta guztia mihiztatu behar dugu.
Para construirlo, una vez labradas las diversas piezas, se prepara la plantilla para recortar los pies, se hacen las escopleaduras y espigas, y se ensamblan.
Praktikan, aho zabalak egiten ditugu lehenbizi eta, gero, bestearen muturrean jartzen ditugu piezak eginak, gramilarenlerroan ondo egokituta. Azkenik, arkatz fina erabiliz, dagozkion ziriak markatzen ditugu bestean.
Ensamble de colas de milano ocultas (figura 394). Las dos tablas suelen tener el mismo grueso, y las espigas quedan ocultas a la vista, quedando la juntura al exterior como si sólo estuviera a inglete o con rebajo.
c) Konpasa neurri berean irekita dagoela, ertz beretik hasita, zati berdinak egin behar ditugu A eta B artean. Hartara, burua, 1-4 zirienzabalera eta haien arteko tarteak seinalatzen ditugu.
c) Con igual abertura de compás, y desde el mismo borde, tómense partes iguales desde A hasta B, con lo cual habremos señalado la testa, los anchos de las espigas, 1, 2, 3, 4, y los espacios de separación entre las mismas.
Ziriaren zama arintzeko, alakatu egin behar da albo bateko ertza, eta bertan ahokatu behar da ziria. Ondoren, larakoaz indartu behar da, eta ardatzetik pixka bat kanpora sartu behar da larakoa.
Para aliviar el peso de la espiga, se encaja con uno de los bordes laterales cortados a bisel, y se refuerza con una clavija que se situará ligeramente fuera del eje.
Oso muntaia erraz eta sendoa da eta asko erabiltzen dugu arotzerian, baina zurgintzaren ikuspegitik ez da oso ikusgarria, ziria ikusten delako ertzetik eta burutik.
Oso pieza lodiak mihiztatzeko, hobe da bi ziri erabiltzea, gainazal handiagoa atxikitzen zaiolako kolari eta indargarri gehiago ditugulako punten, larakoen eta abarren aldetik.
Ziriak markatzen ditugunean, hozkak markatzeko alderantzizko bidea erabili behar dugu; hau da, ertzak eskuairan markatu behar ditugu, eta aurpegiak, sasieskuairan (ikusi 948. irudia).
Las tablillas se preparan haciéndoles una moldura en el canto exterior, se les hace las aristas romas en el canto interior, para que al cerrarse queden rasantes con el bastidor; y se encajan en los largueros por medio de una espiga redonda de unos 15 mm., que se les habrá hecho en los extremos.
Muntaiak egiten ditugunean, saiatu behar dugu janguneko lerrotik behera egiten hozkak, eta 18 bat mm-ko zabalera izan behar dute hozkek (ikusi 778. irudia). Ziriakjangunearenaldean markatzen ditugunean, berriz, behar bezainbat handiagotu behar ditugu, hutsunerik ez izateko.
Al hacer los ensambles, se procurará marcar las escopleaduras a partir de la línea de rebajo, con un ancho de unos 18 mm. (fig. 778); y, al marcar las espigas por la cara del rebajo, se les dará el aumento correspondiente, para que no quede hueco.