BOWMANEN KAPSULA. Mintz bikoitza da, eta bere baitan tolesten da, GLOMERULUA barneratu edo inguratzeko. Horrela, barnean espazio bat sortzen du, BOWMANEN ESPAZIOA, GLOMERULUAN iragazi den gernua biltzeko.
Hainbat NEFRONEN hodi biltzaile batzuk GILTZURRUN-PAPILAREN ertzean amaitzen eta irekitzen dira, eta nefrona barreneko ibilbidean eratu den gernua dagokion KALIZEAN uzten dute.
Varios túbulos colectores de diferentes NEFRONAS confluyen y se abren en el extremo de la PAPILA RENAL, dejando la orina que se ha ido formando en el recorrido a lo largo de la neurona en el CíLIZ correspondiente.
La función de la vejigaes almacenar la orina hasta su expulsión al exterior a través de la uretra y este acto de emitir la ORINA hacia el exterior se denomina, MICCIÓN.
Likido iragazi hori oso-osorik kanporatuko balitz (gernua), organismoarentzat erabat kaltegarria izango litzateke; izan ere, gure organismoko ia ur guztia galduko genuke, baita substantzia erabilgarri ugari ere; adibidez glukosa, aminoazidoak...
NEFRONEK eratzen duten gernua etengabe igarotzen da HODI BILTZAILEETAN barrena. Horiek PELBISEAN amaitzen dira. Gero URETERRETARA igarotzen da gernua, eta hortik, paretenmugimendu peristaltikoei esker, MASKURIRA iristen da, eta bertan pilatzen da.
La orina formada por las NEFRONAS fluye continuamente por los TUBOS COLECTORES que desembocan en la PELVIS para pasar a los URí‰TERES, en los que debido a movimientos peristálticos de susparedes, la orina llega hasta la VEJIGA en donde se almacena.
Gernua sartzen den neurrian, MASKURIAREN bolumena handitu egiten da, pareta osatzen duen MUSKULU LISOA erlaxatu edo zabaldu egiten baita. Pilaturiko gernu kopurua litro-erdia baino handiagoa denean, paretan dituen errezeptore batzuk kitzikatzen dira, eta horren ondorioz, MASKURIAREN pareta uzkurtu egiten da, eta BARNEKO ESFINTERRA lasaitu.
BARNEKO ESFINTERRA irekitzean gernu-tantaren bat erortzen da URETRARA, eta horrek gernu egiteko gogoa eragiten du. Orduan, KANPOKO ESFINTERRA borondatez lasaitu egiten da, gernua kanporatzeko.
La apertura del ESFíNTER INTERNO, deja caer alguna gota de orina y ésta cae en la URETRA provocando el deseo de orinar que provoca la relajación voluntaria del ESFíNTER EXTERNO para que la orina pueda salir al exterior.
Gutxiegitasun-mota hau agerian jartzen da gernu oso gutxi egiten delako, 24 ordutan 400 ml baino gutxiago; gainera, urea gutxi kanporatzen da, eta horren ondorioz, odoleko urearen kontzentrazioa igo egiten da; era berean, gorputzeko likidoak aldatuta egoten dira, eta horrek edemak eragiten ditu askotan.
La mayoría de las Litiasis se ponen de manifiesto por la aparición de cólico nefrítico que se produce cuando el cálculo entra en el uréter obstruyendo el paso a la orina.
Poliuria deitzen zaio gernu kopurua handitzeari. Gernu hori izan daiteke urtsua, ur-kopuru handia kanporatzen bada, edo konposizio normalekoa, baina gatz asko kanporatu behar denez, gernu asko ekoiztu behar da.
Se produce cuando aumenta la cantidad de orina y puede ser acuosa porque se elimina gran cantidad de agua o de composición normal, pero al tener que eliminar muchas sales hace falta producir mucha orina.
Gernuak zenbait germen izan ohi ditu normalean. Germen horiek uretratik datoz. Horregatik, bakteriuria izateko 100.000 bakterio baino gehiago egon behar dira.
En la orina normal hay cierta cantidad de gérmenes que se adquieren en la uretra, por lo que, para hablar de bacteriuria debe haber un número mayor de 100.000 bacterias.
Gernuagiltzurrunekoeremu batean gordetzea, askotan giltzurrun-pelbisean. Arrazoia izan ohi da ureterraren lehen zatian oztoporen bat dagoela, gernua ateratzea eragozten duena.
Zeharkako bideak erabiliz iraizten diren substantziak ez dira iristen kanpo-ingurunera lehenengo urratsean; azkenik, gernuarenbidez kanporatzen dira (odolera itzultzen badira), edo, bestela, eginkarien bidez.
Gernualikido urtsua denez, bertan disolbatzen diren substantzia guztiak (hau da, uretan disolbagarriak direnak) erraz kanporatzen dira giltzurrunetatik.
Al ser la orina un líquido acuoso, todas aquellas sustancias solubles en ella, es decir, hidrosolubles, serán fácilmente eliminables por el riñón.
Hormona horretatik nahikoa ez ekoizteak DIABETES ZAPOREGABE izenekogaixotasuna eragiten du; haren ezaugarri nagusia da gernu ugari kanporatzea, eta gernu hori, gainera, oso diluitua izatea.
La producción insuficiente de esta hormona provoca una enfermedad denominada DIABETES INSíPIDA que se caracteriza por la eliminación de grandes cantidades de orina que además es muy diluida.
hormona ANTIDIURETIKO (ADH) ere baderitzo, gernu-bolumena murrizteaz arduratzen baita. Horretarako, giltzurruna estimulatzen du, ura berriz xurga dezan.
denominada también hormona ANTIDIURí‰TICA (ADH) que se encarga de disminuir el volumen de la orina ya que estimula al riñón a reabsorber agua.
Nefroesklerosian edo giltzurruna odoleztatzen duten arteria txikiak gogortzean, gernuan albumina, zilindroak eta zenbaitetan hematie edo leukozitoak (hematuria eta leukozituria) aurkitzea da ezaugarri nagusia.
Hidronefrosia iraizte-bidean gernu-fluxua buxatzearen ondorio da; hori ureterren sortzetiko anomalien ondorioz gertatzen da ia beti, edo prostatako hipertrofiaren ondorioz.
La hidronefrosis es el resultado de la obstrucción del flujo de orina en la vía excretora, que casi siempre es consecuencia de anomalías congénitas de los uréteres o de una hipertrofia prostática.
Gernua mikroskopioz aztertzean albumina (hots, albuminuria), hematie eta leukozitoak eta zilindro hialino edo pikortsuak aurkitzea da gaixotasun horren ezaugarri nagusia.
í‰sta se vierte en la uretra, que es un conducto que atraviesa la próstata hasta llegar al final del glande, donde se ensancha, formando el meato urinario, que es por donde sale la orina o el semen.
