azido laktiko Bilatu azido laktiko testuinguru gehiagotan

1
azido laktiko > ácido láctico (8 testuinguru)
eu testuak es testuak
esneak duen azido laktikoaren ondorioz ziren edergarriak Kleopatrak asteme-esnetan hartu ohi zituen bainu famatuak. los tan famosos baños en leche de burra que habitualmente tomaba Cleoprata basaban su acción embellecedora en el ácido láctico que contiene.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

azido laktikoak azalaren pH azidoaren ardura du neurri handi batean; HFNan dago (Hidratazio Faktore Naturala), eta keratinizazio-prozesuan sortzen da (keratinozitoa korneozito bihurtzeko prozesuan), transpirazio hautemanezineko ura (hidratazio epidermikoaren benetako arduraduna) eta lipido zementatzaileak edo karamidak bezala. el ácido láctico, responsable en gran medida del pH ácido de la piel, está presente en el FNH (Factor Natural de Hidratación), producido en el proceso de queratinización (transformación de queratinocito a corneocito), al igual que el agua de la transpiración insensible (verdadera responsable de la hidratación epidérmica) y los lí­pidos cementantes o caramidas.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Azido laktikoaz gain (3C), hauek dira gehien erabiltzen diren AHAk: azido zitrikoa (6C), Citrus generoko hainbat espezietatik lortua; azido malikoa (4C), sagarretatik ateratakoa; azido tartarikoa (4C), mahatsetatik eskuratutakoa; azido glikolikoa (2C), azukre-kanaberatik ateratakoa; azido salizilikoa (bentzeno batekin), sahatsetik eskuratutakoa; azido galakturonikoa (6C) eta abar. Los AHA más utilizados, además del ácido láctico (3C), son el ácido cí­trico (6C), obtenido de diferentes especies del género Citrus, el málico (4C), extraí­do de las manzanas, el tartárico (4C), a partir de las uvas, el glicólico (2C), de la caña de azúcar, el salicí­lico (con un núcleo benceno), a partir del sauce, galacturónico (6C), etc.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Zelula-berritzearen aktibazioaren eta narritadura-arriskuaren arteko erlazio hori kontuan hartuta, egokiena azido laktikoa erabiltzea da, horren ondoren azido salizilikoa eta gero glikolikoa; dena dela, azkena aukeratu ohi da, merkeagoa delako. Atendiendo a esta relación entre activación de la renovación celular y riesgo de irritación, resulta como más conveniente el uso del ácido láctico, seguido del salicí­lico y después el glicólico; el elegido, no obstante, suele ser este último, ya que resulta más económico.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

40ko hamarkadaz geroztik ari dira aztertzen, baina Kleopatraren garaian jada erabiltzen zituzten asteme-esnezko bainu ezagunetan (azido laktikoa). Se están estudiando desde los años 40 aunque ya fueron utilizados en la época de Cleopatra en sus famosos baños de leche de burra (ácido láctico).

Materiala: Estetika hidrotermala. Arlo praktikoa

Gainazaleko mantu kutaneoan dauden elementu hidrodisolbagarriak (urea, azido laktikoa, aminoazidoak eta antzeko mineral eta substantzia organikoak) larruazalaren azidotasunaren pH azidoa izan ohi du, 5-6 bitartekoa erantzule dira. Los elementos hidrosolubles presentes en el manto cutáneo de superficie (minerales y sustancias orgánicas como la urea, ácido láctico, aminoácidos...) son los responsables de la acidez de la piel, cuyo pH normal es ácido y está comprendido entre 5 y 6.

Materiala: Elektroestetika

azido laktikoa, PCA, urea. ácido láctico, PCA, urea

Materiala: Pigmentuen mikroezarpena

Geruza korneoa lehortu egiten da, eta zimurtsu bihurtzen da, korneozitoen mintzak ezin baititu atxiki hidratazio-faktore naturalaren osagaiak (NMF - natural moisture factor). Osagai horiek epidermisean dauden substantzia higroskopiko batzuen nahasketak dira (aminoazidoak, azido pirrolidin-karboxilikoa, Geruza korneoa lehortu egiten da, eta zimurtsu bihurtzen da, korneozitoen mintzak ezin baititu atxiki hidratazio-faktore naturalaren osagaiak (NMF - natural moisture factor). Osagai horiek epidermisean dauden substantzia higroskopiko batzuen nahasketak dira (aminoazidoak, azido" target="_blank">Geruza korneoa lehortu egiten da, eta zimurtsu bihurtzen da, korneozitoen mintzak ezin baititu atxiki hidratazio-faktore naturalaren osagaiak (NMF - natural moisture factor). Osagai horiek epidermisean dauden substantzia higroskopiko batzuen nahasketak dira (aminoazidoak, azido laktikoa edo urea). La capa córnea se seca y se vuelve rugosa, debido a que la membrana de los corneocitos ya no es capaz de retener los componentes del factor natural de hidratación NMF (natural moisture factor); éstos son una mezcla de sustancias higroscópicas presentes en la epidermis, como ácido" target="_blank">aminoácidos, ácido pirrolidin-carboxí­lico, ácido láctico o urea.

Materiala: Pigmentuen mikroezarpena