Emaitzak: 33

ES EU
Gizarte eta kultura zerbitzuak (2)
Esto es debido a que a la red pública de distribución de agua se le añaden compuestos químicos, como el flúor o el cloro, para mantener libre de bacterias patógenas el agua de consumo; sin embargo, esto puede influir en la calidad y el sabor del agua, como consecuencia, por ejemplo, de la existencia de plomo a causa de tuberías hechas de este material, aluminio, nitratos procedentes de pesticidas, etc. Bakteria patogenorik gabe mantentzeko, ur banaketako sare publikoan kontsumorako urari konposatu kimikoak gehitzen zaizkio (fluorra eta kloroa, esaterako), horregatik gertatzen da salmenten igoera hori. Hala ere, horrek uraren kalitatean eta zaporean eragina izan dezake hainbat arrazoi direla eta: esaterako, beruna izan dezake hodiak material horrekin eginda daudelako, aluminioa, pestizidetatik etorritako nitratoak eta abar.

Materiala: Adierazpena eta komunikazioa

No existe falta de cloro en una dieta equilibrada y su exceso se excreta a través de los riñones. Dieta orekatuetan ez da kloro faltarik izaten, eta soberakina giltzurrunetatik kanporatzen da.

Materiala: Adierazpena eta komunikazioa

Garraioa eta ibilgailuen mantentze lanak (2)
Como ya sabemos, no se puede verter a la atmósfera ningún gas refrigerante, sobre todo si contiene cloro, pues este destruye las moléculas de ozono, cuya capa nos protege de la nociva radiación ultravioleta. Badakigu atmosferara ezin dela ezein gas hozgarri isuri, batez ere kloroa badu; kloroak ozono-molekulak suntsitu egiten baititu. Ozono-geruzak babesten gaitu erradiazio ultramore kaltegarritik.

Materiala: Segurtasuna ibilguen mantentze lanetan

Pierden su resistencia ignífuga si se blanquea con lejía o se expone al cloro. Suaren aurkako erresistentzia galtzen dute lixibaz zurituz gero edo kloroaren eraginpean.

Materiala: Segurtasuna ibilguen mantentze lanetan

Irudi pertsonala (3)
Des-tacan el sodio, cloro, sulfatos, bicarbonatos, magnesio, calcio, potasio, yodo, así como gases (oxígeno, hidrógeno y dióxido de carbono) y materia orgánica, como el fitoplancton, zooplancton, algas, y gran diversidad de microorga-nismos siempre más abundantes cerca de las costas. Hauek dira osagai nabarmenenak: sodioa, kloroa, sulfatoak, bikarbonatoak, magnesioa, kaltzioa, potasioa, iodoa, gasak (oxigenoa, hidrogenoa eta karbono dioxidoa), materia organikoa (fitoplanktona, zooplanktona, algak) eta itsasertzean ugariagoak diren mikroorganismo ugari.

Materiala: Elektroestetika

cuando se disuelve en agua, éste se disocia en iones cloro (Cl-), e iones sodio (Na+). uretan disolbatzen denean, kloro ioietan (Cl-) eta sodio ioietan (Na+) disoziatzen da.

Materiala: Elektroestetika

En el polo positivo, el Cl reacciona con el agua formando ácido clorhídrico, desprendiendo oxígeno y formando una reacción acida. Polo positiboan, kloroak urarekin erreakzionatzen du eta azido klorhidrikoa osatzen du; oxigenoa askatzen da eta erreakzio azido bat eratzen da.

Materiala: Elektroestetika

Instalatze eta mantentze lanak (19)
0,2% (20 gr cloro/litro lejía) % 0,2 (20 gr kloro / litro litro lixiba)

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

La insatisfacción relativa a los aspectos organolépticos, tales como el gusto, olor, color y turbidez que pueden provocar rechazo o la debida a contaminantes indeseables, siendo ocasionados unos por los tratamientos de desinfección con cloro en la planta potabilizadora y otros por la contaminación difusa provocada por: Ezaugarri organoleptikoak hobetzeko nahia (zaporea, usaina, kolorea edo uhertasuna) edo substantzia kutsatzaileen eragina arintzekoa. Kutsatzaile horiek kloro bidezko desinfektatze-tratamenduen ondorio izan daitezke, edo substantzia hauek eragindako kutsadura difusoa:

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

Argumentos en contra: es muy volátil y no es conveniente su utilización como desinfectante único, aunque sí puede dosificarse como complementario del cloro y rebajar la concentración necesaria del mismo, con lo que mejora el sabor del producto final. Por lo general los costos de un sistema de ozonización son altos por lo que no es un sistema muy utilizado. Aurkako argudioak: oso lurrunkorra da eta ez da komeni desinfektatzaile bakar gisa erabiltzea. Kloroaren osagarri gisa erabil daiteke, haren kontzentrazioa murrizteko eta azken produktuaren zaporea hobetzeko. Ozonizazio-sistemak garestiak izan ohi dira, eta beraz, ez dira asko erabiltzen.

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

Hipercloración intensiva: inyección de cloro en el agua para alcanzar concentraciones de cloro entre 20 - 50 ppm a través del sistema. Después de un tiempo, el agua es drenada y el sistema es mezclado con entrada de agua, retornando los niveles de cloro residual libre a concentraciones habituales (0,5 - 1 ppm). Hiperklorazio intentsiboa: sisteman zehar kloroa injektatzean datza, 20 ppm-tik 50 ppm-ra arteko kontzentrazioak lortu arte. Denbora batez kloroak eragin dezan utzi ondoren, instalazioa hustu eta berriro bete behar da, kloro askearen ohiko kontzentrazioak berreskuratzeko (0,5 ppm-tik 1 ppm-ra artekoak).

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

0,5% (50 gr cloro/litro lejía) % 0,5 (50 gr kloro / litro litro lixiba)

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

El compuesto normalmente usado en este proceso es el cloro gaseoso o el hipoclorito sódico. Edateko ura arazteko prozesu honetan kloroa (gas egoeran) edo sodio hipokloritoa dira gehien erabiltzen diren konposatuak.

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

El agua una vez bombeada al interior de la planta, atraviesa diversas fases de filtrado, antes de pasar a las unidades de tratamiento por osmosis inversa. Para equilibrar los valores de dureza, acidez y también sus propiedades organolépticas, sometiéndose finalmente, a un tratamiento de remineralización, donde se dosifican las cantidades oportunas de sales (cal...) y dióxido de carbono, así como un último tratamiento de cloración, previo a su distribución final. Behin tratamendu-instalazioetan, ura hainbat iragazkitan zehar igarotzen da alderantzizko osmosi bidezko tratamendu-unitateetara iritsi aurretik. Bukatzeko, gogortasuna, azidotasuna eta ezaugarri organoleptikoak orekatze aldera, birmineralizazio-prozesu bat abian jartzen da. Prozesu horretan gatzak (karea...) eta karbono dioxidoa eransten zaizkio urari, behar dituen neurrian, eta kloroz tratatzen da, banaketa-sarera bidali aurretik.

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

0,8% (80 gr cloro/litro lejía) % 0,8 (80 gr kloro / litro litro lixiba)

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

En el momento actual se emplean diferentes modalidades de desinfección: la desinfección con cloro, la desinfección térmica, la desinfección con ozono, las radiaciones ultravioletas y la ionización cobre/plata y otros agentes desinfectantes inscritos en el Registro de Plaguicidas aptos para combatir la legionella y aunque no son estrictamente tratamientos domésticos, las razones expuestas nos llevan a considerarlos. Gaur egun zenbait desinfekzio mota erabiltzen dira xede horrekin: kloro bidezko desinfekzioa, ozono bidezkoa, desinfekzio termikoa, erradiazio ultramoreak, kobre- edo zilar-ionizazioa eta plagiziden erregistroan jasotako beste hainbat desinfektatzaile, Legionellari aurre egiteko balia daitezkeenak, zentsu hertsian etxeko tratamenduak ez diren arren, aipatutako arrazoiak tarteko, kontuan hartuko ditugunak.

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

Es uno de los procesos más importantes de una estación potabilizadora-depuradora. Cuando se realiza con cloro o sus compuestos, se acostumbra a llamar pre-cloración. Su objetivo es eliminar del agua aquellas sustancias que puedan causar problemas en los procesos siguientes o evitar la aparición y/o el desarrollo de organismos, principalmente algas, que posteriormente serían difíciles de eliminar. Así se puede eliminar el hierro y el manganeso, oxidar el amoniaco, los nitritos y nitratos y la mayoría de materia orgánica evitando el crecimiento de algas. Edateko uraren araztegietako prozesu garrantzitsuenetako bat da. Kloroaren edo haren konposatuen bidez egiten denean, aurreklorazio esaten zaio. Prozesu honen helburuak dira ondorengo prozesuetan arazoak sor ditzaketen substantziak uretatik kentzea eta/edo organismoen garapena ekiditea, batez ere, algena, nekez ken baitaitezke hurrengo faseetan. Burdina eta manganesoa uretatik ken daitezke; amoniakoa, nitritoak eta nitratoak oxidatu; eta materia organikoa ia erabat desagerraraz daiteke.

Materiala: LANEKI_Itugintza.tmx

Ostalaritza eta turismoa (2)
Entre 70 y 150 mg/l. de cloro. 70-150 mg/l kloro.

Materiala: LANEKI_Sukaldaritza.tmx

Los gases más utilizados comercialmente son dióxido de carbono, oxígeno y nitrógeno (cuadro 4.7). Aparte de éstos, se investigan otros gases para la conservación de alimentos como monóxido de carbono, algunos gases nobles, cloro, óxido nitroso, ozono, etc. Erabilera komertzialerako gehien baliatzen diren gasak karbono dioxidoa, oxigenoa eta nitrogenoa dira (4.7. taula). Dena den, elikagaiak kontserbatzeko beste gas batzuk baliagarriak izan daitezkeen ikertzen ari dira; esaterako, karbono monoxidoa, gas noble batzuk, kloroa, oxido nitrosoa, ozonoa, etab.

Materiala: LANEKI_Sukaldaritza.tmx