Behin xarabea irekitzen denean, denboraldi bat igaro ondoren, bota egin beharko litzakete (bi edo hiru hilabetera hozkailuan gordetzen bada, edo lehenago, baldin eta erabilera-orrian hala jartzen badu).
Una vez abierto el jarabe, se debería desechar transcurrido un tiempo prudencial (dos o tres meses si se guarda en nevera), o antes si así lo indica en el prospecto).
Hori horrela, denbora gehiago behar izaten da botika bat konprimitu edo kapsula batetik askatzeko, sobre batean, xarabe moduan, konprimitu eferbeszentean... dagoena askatzeko baino.
Aurrekoarekin duen aldea hemen astinketarik ez izatea da; urakazukrea busti eta disolbatu egiten du eta, grabitateaz soilik, xarabea bahetik igarotzen da, hondora iritsiz.
La diferencia con el anterior, es que aquí no hay agitación, el agua va empapando y disolviendo el azúcar y sólo por gravedad, el jarabe pasa a través del tamiz depositándose en el fondo.
Xarabe lodia eta zuriska da, xarabe saturatu batez lotuta dauden azukre-kristal finez osatua. Sakarosaz (azukre arrunta), glukosaz eta urez eta, batzuetan, azukre inbertituz osatutako xarabe bat 100-120 ºC-ko tenperaturan (erabileraren arabera) egosiz eta, ondoren, kristalizazioa eragiteko oreztatuz lortzen da. Ore zuri malgu eta itsaskorraren forma dauka. Erabiltzeko, Maria bainuan urtu behar da, eta batzuetan lurrindu.
Xarabeetan, berriz, azukrean puntu edo gradu batzuk behar dira, bestela, elaborazioak ez dira behar bezala geratuko.
Mientras que en los jarabes, ya se necesitan unos tipos de puntos o grados en el azúcar, ya que si no las elaboraciones para las cuales las queremos quedarían mal.
Xarabeentaulan ikus daitekeenez, zenbat eta graduazio altuagoa edo puntu gogorragoa izan, orduan eta azukre gehiago dute, eta ur gutxiago.
Según se puede apreciar en la tabla de jarabes, estos, a más alta graduación o punto más fuerte, mayor cantidad de azúcar contienen, y menor cantidad de agua.
Kasu batzuetan, lanaren eskakizunak, puntu gogorrak, kontserbazio-denbora, etab. direla-eta xarabeari, prestaketaren hasieran, kristaltzearen kontrako edo zigor bat gehitu behar diogu; hori gertatzen da fondant, likor-xarabe, apaingarrietako karamelo, hainbat merenge, etab.en kasuan.
Puntu edo graduazio baxuko almibarrak edo xarabeak ere zigortu egin behar dira baldin eta hainbat orduz edo egunez pausatzen utzi behar badira, adibidez siropeak (almibarra), kaputxinak bustitzeko xarabeak, frutak konfitatzeko edo almibarretan jartzeko erabiltzen direnak, etab.
También los almíbares o jarabes con puntos o graduaciones bajas deben ser castigados si éstos tienen que permanecer varias horas o días en reposo, como por ejemplo los siropes (almíbar), los jarabes para calar capuchinas, los que se emplean para el confitado de frutas o frutas en almíbar, etc.
Graduazio baxuko xarabea (1 litro ur eta 600 gr azukre) oinarritzat hartuz egiten dira; xarabeak irakin duenean, belar aromatikoak (menda, apioa, mendafina, etab.) gaineratuko dira, eta estali, aroma gal ez dadin.
Se elaboran a partir de un jarabe con poca graduación (1 litro de agua y 600 g de azúcar) sobre el que una vez hervido se añadirán las hierbas aromáticas (menta, apio, hierbabuena, etc.) tapando para evitar la perdida del aroma.
Se añade, batiendo, el jarabe caliente a las yemas, se pasan a batir sobrefuego lento o baño Maria hasta que aumente el triple de suvolumen (debe llegar a hervir 90ºC).
Nahiko luzaroan irauten du harro eta, batez ere, salmonellak eragindako edozein alterazio bakteriologiko saihesten da; izan ere, xarabearen batez besteko tenperatura 112 ºC-koa da merenge bigunetarako, eta 125-130 ºC-koa merenge gogorretarako.
Aguanta durante bastante tiempo esponjoso y sobre todo se evita cualquier tipo de alteración bacteriológica producida por la salmonela ya que la temperaturamedia del jarabe utilizado oscila entre 112º para los merengues tiernos y 125 a 130º para los merengues duros.
14) Erretzen diren bitartean, xarabe bat prestatuko dugu 1 kg azukrerekin eta 4 dl urarekin; irakinaldi labur bat eman eta sutatik erretiratuko dugu. Croissant-ak labetik irtetean eta beroan, xarabez margotuko ditugu brotxaz.
Komeni da xarabeari puntu handirik ez ematea; izan ere, beroan ematean eta ura lurruntzean azukrea kristalizatu egin daiteke eta pieza distiratsu geratu beharrean, mate geratzea.
Es conveniente no dar mucho punto al jarabe ya que al darlo en caliente y evaporar agua se puede cristalizar el azúcar y quedar la pieza en vez de brillante mate.
13) Oso puntu txikiko xarabea prestatuko dugu (azukre-kiloa ur-litroko), eta likore batez (ronez, laranjazko hirukoitz lehorrez, koñakez, etab.) aromatizatuko dugu.
13º) Preparamos un jarabe con muy poco punto (kilo de azúcar por litro de agua), lo aromatizamos con un licor (ron, triple seco, coñac, etc.).
14) Xarabe beroz bustiko ditugu, eta bertan alde lisoa gorantz jarrita botako ditugu; bustitze-puntua egiaztatuko dugu, estutzerakoan hartzigarri solidoaren sentsazioa eman eta ukitzean gogorrak ez direnean. Buelta emanez aterako ditugu (alde lisoa oinarritzat) , azpian xukadera duen sareta baten gainean, gehiegizko xarabea isur dezaten.
14º) Con el jarabe caliente los calamos echándolos en este con la parte lisa hacia arriba, comprobamos el punto de calado cuando apretándolos nos da sensación de esponja y no resultan duros al tacto, los sacamos dándolos la vuelta (parte lisa como base) sobre una rejilla con escarchadera debajo para que escurran el jarabe.
Oharra.- Savarin handiak ertz baxuak dituen gainazal liso batean edo sareta batean ezarrita bustitzen dira, plateretara ateratzeko posizioan, txikiak bezala egingo bagenu ia ezinezkoa izango litzatekeelako hautsi gabe buelta ematea; xarabezontzi txiki batez busti, txikiak bezala harrotuta dauden arte.
Nota.- Los savarines grandes se calan colocándolos biensobre una superficie lisa con bordes bajos o sobre una rejilla, ya en la posición de emplatar ya que si lo hiciésemos como los pequeños sería casi imposible darles la vuelta sin romperlos, rociándolos con el jarabe con un cacillo hasta que resulte esponjoso como los pequeños.