Irizpide hori bera Prozesu Orrian aplika daiteke. Nolanahi ere, aurkeztuko dugunak mekanizazio-prozesu batean kontuan hartu beharreko oinarrizko alderdi guztiak jasotzen ditu.
El mismo criterio es aplicable a la Hoja de Proceso, la que se presenta cubre todos los aspectos básicos que deben contemplarse en un proceso de mecanizado.
Hauek hartzen ditugu prozesu-erremintatzat: tailerrean eskuragarri badaude ere mekanizazio-prozesuetarako ematen ez diren tresnak, makinen eta, oro har, tailerraren mantentze-lanetarako ematen direnak.
Oro har, jarraitu beharreko urratsak baliozkoak dira edozein mekanizazio-prozesutan. Dena dela, torneaketa-prozesu batean oinarrituko gara orain.
Los pasos a seguir son válidos -en términos generales- para cualquier proceso de mecanizado, aunque aquí nos centremos en un pasos a seguir son válidos -en términos generales- para cualquier proceso" target="_blank">pasos a seguir son válidos -en términos generales- para cualquier proceso de torneado.
Eragiketa mota diogunean, gainazala sortzeko erabiltzen den mekanizazio-prozesua adierazi nahi dugu. Adibidez, fresaketa periferikoarekin, aurretiko fresaketarekin eta profilaketarekin gainazal lauak sortzen dira.
Cuando mencionamos tipo de operación, nos referimos al proceso de mecanizado que se emplea para generar la superficie, p.ej.: tanto el fresado periférico, como el fresado frontal y el perfilado, producen superficiesplanas.
Mekanizazio-prozesuaren arabera, erabateko arbasturako aurremekanizazio ere deitzen zaio erreferentziazko gainazal osagarriak edo behin-behinekoak sortu ohi dira. Behin betikoekiko paralelo edo elkarzut egoten dira, eta prozesuaren garapena dimentsioei zein geometriari dagokionez egiaztatzeko balio dute.
Dependiendo del proceso de mecanizado, habitualmente para el desbaste completo -también denominado premecanizado- se crean superficies de referencia auxiliares (RA) o provisionales, paralelas o perpendiculares a las definitivas, que sirven para verificar tanto dimensional como geométricamente el desarrollo del proceso.
Mekanizazio-prozesu orok kostu bat sortzen du, eta prozesu hori zenbat eta zehatzagoa izan, orduan eta handiagoa da kostua. Hori dela eta, komeni da ebaketa-parametroak eta beharrezkoak diren erreferentziazko gainazalak behar bezala zehaztea.
Oro har, mekanizazio-prozesuetan, torneatzeko lan guztiak tornu konbentzional batean edo CNC tornu batean egin daitezke, eta piezak fresatzeko, zulatzeko, hariztatzeko, edota hortzak kanpotik zein barrutik taillatzeko lanak eskatzen baditu, berriz, beste makina bat edo batzuk erabili behar ditugu mekanizazioa osatzeko.
Egitura horrek malgutasun handia eta, beraz, maniobragarritasun handia ematen die mandrinatzeko makina horiei tamaina ertaineko (5.000-8.000 kg) piezetan mekanizazio-prozesuak egin behar direnean. Gaur egun, tona kopuru handiagoko piezetarako makinak ere egiten ari dira, baina mahai finkoko mandrinatzeko makinetan lantzen diren piezen tamainara iritsi gabe.
Esta arquitectura dota a estas mandrinadoras de una gran flexibilidad y, por consiguiente, de mucha maniobrabilidad a la hora de plantear procesos de mecanizadosobrepiezas de mediana envergadura (5.000-8.000 kg), aunque actualmente ya se están construyendo para piezas de más tonelaje pero sin llegar al campo de las de mesa fija.
Oro har, jarraitu beharreko urratsak baliozkoak dira edozein mekanizazio-prozesutan. Dena dela, torneaketa-prozesu batean oinarrituko gara orain.
Los pasos a seguir son válidos -en términos generales-para cualquier proceso de mecanizado, aunque aquí nos centremos en un pasos a seguir son válidos -en términos generales-para cualquier proceso" target="_blank">pasos a seguir son válidos -en términos generales-para cualquier proceso de torneado.
Mekanizazio-prozesuaren arabera, erabateko arbasturako aurremekanizazio ere deitzen zaio erreferentziazko gainazal osagarriak edo behin-behinekoak sortu ohi dira. Behin betikoekiko paralelo edo elkarzut egoten dira, eta prozesuaren garapena dimentsioei zein geometriari dagokionez egiaztatzeko balio dute.
Dependiendo del proceso de mecanizado, habitualmente para el desbaste completo -también denominado premecani-zado- se crean superficies de referencia auxiliares (RA) o provisionales, paralelas o perpendiculares a las definitivas, que sirven para verificar tanto dimensional como geométricamente el desarrollo del proceso.