terma Bilatu terma testuinguru gehiagotan

1
terma > terma (6 testuinguru)
eu testuak es testuak
Aurreberogailuak daude zenbait establezimendutan, Erromako termetan bezala. Elkarren ondoan daude zenbait konpartimendu eta bero-gradientea izaten dute; hala, gorputza pixkanaka girotzen da eta tenperatura-aldaketa ez da hain bat-batekoa. En algunos establecimientos existen preestufas o anteestufas, de forma similar a las termas romanas; se trata de unos compartimentos sucesivos con gradiente de calor, de tal forma que el cuerpo se va atemperando poco a poco y no resulta tan brusco el cambio de temperatura.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Ekialdeko kulturan, bainu turkiarrak edo "hamanak" oso ohitura sendoa dira; ezin ahaztu, bestalde, termetan (erromatarren artean ospe handia lortu zuten), "caldarium" izeneko aldean, aire bero lehorra edo hezea zuten gelak zeudela. En la cultura oriental, los baños turcos o "haman" han formado desde siempre parte de sus más arraigadas costumbres, sin olvidar, por otra parte, que en las termas (que para el pueblo romano alcanzaron una enorme popularidad), en la zona denominada "caldarium" disponían de habitaciones con aire caliente seco o húmedo.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Beste arrazoi batzuek ere kolokan jarri zuten instalazio horien errespetagarritasuna, erromatar inperioaren zenbait arotan; izan ere, hainbatek hitzorduetarako gune bihurtu zituzten (hala ere, gizonak eta emakumeak banatzeko eraikinak egitea edo batzuentzat eta besteentzat ordutegiak bereiztea zen ohikoena). Egia esan, Erromako kulturan, osasun, atseden eta edertasunerako lekua izateaz gain, gehiegikeria famatu eta dekadenteen lekuko izan ziren termak. Existieron también otras causas que pusieron en tela de juicio en algunas etapas del imperio romano la respetabilidad de estas instalaciones, ya que hubo quienes hicieron de ellas lugar de citas (aunque lo más habitual, no obstante, fue la separación entre hombres y mujeres duplicando para ello las edificaciones, o demarcando horarios distintos para unos y para otras); el caso es que la cultura romana encontró en las termas, además de salud, relax y belleza, unos testigos mudos de sus famosos y decadentes excesos.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Antzeko banaketa izaten zuten Erromako termek; gela kopurua eta luxua termen garrantziaren araberakoak ziren. Sarreratik hurbil egoten zen aldagela apodyteriuma; hortik, tenperatura ertaineko ganga-formako gela zabal batera igarotzen zen tepidariuma. Gela horren iparraldean frigidariuma zegoen, igerileku hotzaren aretoa. Hegoaldean, berriz, caldariuma zegoen, tenperatura altuko eremua (zoruaren azpitik igarotzen zen ur beroaren lurrunaren bi Las termas romanas seguían una distribución similar, de la que podían ampliar el número de salas y variar su lujo según la importancia que tuvieran; cerca de la entrada se encontraba el vestuario apodyterium, del que se pasaba a una habitación ancha y abovedada a temperatura media tepidarium que comunicaba al norte con el frigidarium, en el que se encontraba la piscina fría, y al sur con el caldarium, zona de altas temperaturas

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

aberatsek beren terma pribatuak zituzten eta morroiek ardura handiz ematen zizkieten masajeak eta perfumeak. Herritar xumeak, aitzitik, bainu publikoetara joaten ziren. Bainu horiek ez ziren doakoak izaten, udalerriek edo enpresaburu partikularrek antolatzen zituzten eta mantentze-lanaz eta garbiketaz edilak arduratzen ziren. los ricos gozaban de sus termas privadas, con los masajes y perfumes que sus esclavos les proporcionaban con tanto celo, mientras que el pueblo acudía a los baños públicos, que rara vez fueron gratuitos y que estaban organizados por los municipios o por empresarios particulares, siendo vigilados por los ediles en cuanto a su mantenimiento y limpieza.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak

Bainuak hartzeko, zortzigarren ordutik bederatzigarren ordua bitartekoa zuten gogoko, hau da, arratsaldeko ordu bietatik hiruretara; nahiz eta iluntzera arte zabalik egoten ziren. Artifizialki argiztatutako termak ere bazeuden, adibidez, Ponpeiakoak. La hora preferida paratomarlos era de la octava a la novena, es decir, de dos a tres de la tarde, aunque permanecían abiertos hasta el anochecer; existieron algunas termas iluminadas artificialmente, como por ejemplo las de Pompeya.

Materiala: Estetikan erabiltzen diren teknika hidrotermalak