Gogorarazi beharra dago gainerako erremintak ere (barautsak, hariztatzeko ardatzak, fresak, terrailak, altzairu lasterrezko hortzak eta abar, aldaera guztietan, estaldurei eta materialei dagokienez) araututa daudela, ISO, DIN, JIS, UNE, AFNOR eta abarren bidez.
Bi erreminta mota horiek eskuzkoak edo makinarakoak izan daitezke. Ereduen gama oso zabala da, eta material eta estaldura asko daude, mekanizazio-premien arabera.
Beraz, arestian adierazi dugunez, mekanizatu nahi dugun material motarako (ISO 513) metal gogorrarenkalitate egokia aukeratu behar dugu eta, horretarako, aurreko blokean ikusitako estaldurek eskaintzen dituzten aukerak hartu behar ditugu kontuan.
Por tanto, tal como hemos referido anteriormente, debemos seleccionar la calidad de metal duro idónea al tipo de material que se quiere mecanizar (ISO 513) contemplando las distintas posibilidades de los recubrimientos que vimos en el bloque anterior.
Pravin Mistry-k garatu zuen 1990eko hamarkadaren erdialdean, eta aurrerapen garrantzitsua izan zen diamantezko estaldurak hainbat materialetan aplikatzeko prozesuan. Izan ere, hainbat substraturekiko bateragarritasunari, itsaspenari, estalduraren lodierari eta kostuari lotutako arazoak desagertu egin ziren, eta estaldura bat material eta forma askotan bizkor eta kostu txiki samar batean aplikatzea lortu zen (CVD prozesuarekin oso zaila zen ia ezinezkoa hori lortzea).
Los metales favorables para recubrimientos mediante CVD incluyen el titanio, el vanadio, el tungsteno, el molibdeno y el tantalio (tántalo), siendo especialmente adecuados para la deposición de compuestos, tales como el carburo de titanio (TiC), el nitruro de titanio (TiN), el óxido de aluminio (Al2O3), el nitruro de silicio (Si3N4) y el dióxido de silicio (SiO2).
Itsaspen onaz eta estalduraren uniformetasun egokiaz gain, deposizio-abiadura handiak eta zuloen barne-hormak eta beste barnealde batzuk estaltzeko ahalmena aipa daitezke prozesu horren abantailen artean.
Horrela, beraz, erabilera anitzeko estaldura-teknologia da, eta estaldura-substantzien eta substratuenmaterialen konbinazio ia mugagabe batean aplika daiteke.
Beroan prentsatuta dagoenean, kolore iluna izaten du, baina TiCez estalitako zeramika mistoa ere badago. Kasu horretan, azaldutako ezaugarriez gain, estaldurak berak ematen dituenak hartu behar dira kontuan.
Prensada en caliente presenta un color oscuro, pero también podemos encontrar cerámica mixta recubierta de TiC, a las que, además de las características expuestas hay que contemplar las que proporciona el recubrimiento.
Orain arte, estalduraestandarrak baino ez ditugu aipatu, baina, ia edozein erreminta (altzairuzkoa zein metal gogorrezkoa) estaltzeko aukera izateaz gain, egunetik egunera konbinazio berriak garatzen dira. Adibidez, plakatxo trukagarri batzuk substratuaren, estalduraren eta txirbilauslearen ezaugarriak konbinatuz diseinatzen dira.
En el tema de los recubrimientos, hasta ahora nos estamos refiriendo a los estándares, pero además de poder recubrir prácticamente cualquier herramienta "a la carta", ya sea de acero o de metal duro, cada día que pasa se están desarrollando nuevas combinaciones, hasta el punto que se diseñan plaquitas intercambiables combinando las características de: sustrato-recubrimiento-rompevirutas.
Begi-bistan, estaldura duten zenbait erremintak urre-kolorea dute; beste batzuek, grisa edo beltza; eta beste batzuek grisa, ñabardura urdin-moreekin.
A la vista, algunas herramientas con recubrimiento presentan un color dorado, otras gris o negro, y unas terceras un gris con matices entre azulado y violeta.
Ello depende de la capa exterior del recubrimiento puesto que el nitruro de titanio es dorado, gris el carburo de titanio, transparente el óxido de aluminio y transparente con matices entre azulado y violeta el TiAlCN.
Adibidez, P20 taldekometal gogorrezkokalitate bat hartzen badugu, estali gabeko oinarrizko karburo kalitate bat izan daiteke, beste karburo batzuen gehigarri gehiagorekin edo gutxiagorekin, ale xeheekin edo larriekin eta hainbat kualitaterekin, edota estalitako kalitate bat sinplea edo anizkoitza, hainbat estaldurarekin eta substraturekin.
Tomemos como ejemplo una calidad de metal duro P20: puede ser una calidad básica de carburo sin recubrir con más o menos aditivos de otros carburos, con granos finos o gruesos y diferentes cualidades, o puede ser una calidad recubierta simple o múltiple, con varios recubrimientos y diferentes substratos.
Erreminta altzairuzko disko bat da. Zenbaitetan, altzairu laster tenplatu eta arteztuzkoa da, estaldurarekin, eta hortz entramadunak ditu periferian. Beste batzuetan, berriz, aleazio-altzairuzkoa da, eta periferian dituen hortzek metal gogorreko (tungsteno karburoko) plakatxo bat soldatzeko balio dute kasu batzuetan, eta higatu ahala alda daitekeen metal gogorrezko plakatxo trukagarri bat muntatzeko besteetan.
Gainestaldura-metodoei dagokienez, honako hauek nabarmendu daitezke: nikeleztaketa, anodizatzea, kromoztaketa, kobreztaketa, galbanizatzea, zinkeztaketa, pinturaklakak eta bernizak murgiltzeak, deposizio ez-elektrolitikoak, ihinztatzea, etab.
Gainazal-perdoiaren sinboloa gehituko da, azalera hori txirbil-harroketarik gabe lortu behar dela adierazteko, 0,03ko batez besteko zimurtasunarekin eta kromoztaketa-gainestaldura batekin.
