personas encargadas de realizar tareas y acompañamiento, a menudo educacional-rehabilitador, en el domicilio del usuario y en sumedio, cuando este se encuentra discapacitado para ello o sin los recursospersonales necesarios.
Etxez etxeko laguntza-zerbitzuaren antolaketa berrogeiko hamarkadaren erdialdean koka daiteke (Bigarren Mundu Gerraren ondoren) Holandan, Britainia Handian eta Eskandinaviako herrialdeetan (Danimarka, Finlandia, Suedia), ongizatearen estatuaren teoria ekonomikoa garatzeko zabaldu ziren akordioen emaitza gisa.
La organización del Servicio de Ayuda a Domicilio (SAD) se puede situar a mediados de la década de los cuarenta (después de la Segunda Guerra Mundial) en Holanda, la Gran Bretaña y los países nórdicos (Dinamarca, Finlandia, Suecia), como fruto de los acuerdos generalizados para llevar adelante la teoría económica del estado del bienestar.
Las mujeres que conforman una unidad de convivencia en un centro de acogida han sido maltratadas física, psíquica o sexualmente y han decidido abandonar el domicilio por esta circunstancia.
Elikadurari ere irtenbidea eman nahi zaio. Esate baterako, jantokirako bekak eskolatutako seme-alabentzat edo prestatutako janaria eskaintzen duten jantokietarako sarrera, janariajantokian bertan kontsumitzeko edo etxera eraman ahal izateko.
Oro har, behar horiek asetzeko, ordu gutxi batzuk baino gehiagoko etxekolaguntza behar izaten da; izan ere, ordu gutxi horiek ez dituzte adineko pertsonarenarazoak konpontzen, ezta zaintzailearenak ere.
Esku-hartzeaetxean egokia izan dadin, familia-sistema aztertu eta ebaluatzetik hasi beharra dago helburuak eta arreta mota egokienak zehazteko, bai kaltetutako pertsonarentzat, bai familiarentzat.
Para que la intervención en el propio domiciliosea la adecuada se ha de comenzar analizando y evaluando el sistema familiar con el fin de determinar los objetivos y las modalidades de atención más convenientes, tanto para la persona afectada como para sufamilia.
Llevar a cabo las tareas planificadas, dentro o fuera del domicilio del usuario, a través del técnico de ayuda a domicilio, el cual deberá llevar un control de lo realizado a diario (a través de un cuaderno).
Zereginak nola banatzen diren eta nori esleitzen zaizkion adierazten du, baita nola koordinatuko diren eta zein diren hauen artekoharremanak eta haien funtzioak ere: familia-langilearenak, gizarteratzailearenak, etxezetxekolaguntzako teknikariarenak, diziplina arteko gainerako taldearenak, familiarenak eta boluntarioenak, eta haien artekoak, besteak beste.
Familia da zerbitzuarenhartzailea, eta deserrotze-egoerak saihesten dira, etxean bertan eta erabiltzailearentzat hurbilenekoa den tokitik jarduten baita.
1987an Estatuko Itunpeko Plana sortu zen. Plan horrek gizarte-zerbitzuen sistema publikoko oinarrizko eta erantzukizun publikoko zerbitzu bihurtu zuen etxezetxekolaguntza, udal-esparrurantz deszentralizatua eta laguntza teknikoz eta finantzarioz hornitua.
Danimarkan, 1949an, lehenengo aldiz arautu zen etxeanlaguntza jasotzeari buruzko legeria. Gaur egun, hain zuzen ere, Danimarka da zerbitzu hori jasotzen duten pertsona gehien duen herrialdea (65 urtetik gorakoen % 25ek jasotzen du); eta atzetik ditu Norvegia, Suedia eta Finlandia.
En Dinamarca se regula por primera vez en 1949 una legislaciónsobreayuda en el domicilio, siendo en la actualidad el país que más personas reciben este servicio (el 25% de los mayores de 65 años); le siguen Noruega, Suecia y Finlandia.
Hori hainbat baliabideren bitartez egin daiteke, hala nola Etxez EtxekoLaguntzaZerbitzuarenbidez edo opor-programari esker. Opor-programaren helburua pertsona horiei familia-nukleotik kanpo oporrak eskaintzea izango da; horrek ahalbidetzen die familiei beren eguneroko obligazioei edo zamei dagokienez atseden hartzea.
etxez etxekolaguntza eta telelaguntza adinekoei eta minusbaliatuei arreta emateko, adinekoentzako eta minusbaliatuentzako egoitzetan eguneko egonaldiak eta aldi baterakoak (familiakoentzat errazago izan dadin lanbide-eginkizunak eta etxeko eginbeharrak bateratzea) eta abar.
Bajo la incertidumbre de poder acceder a una residencia especializada y ante el precio desorbitado de la vivienda adaptada, ha nacido la ayuda a domicilio como una herramienta articuladora entre sociedad y autonomía de la persona discapacitada.
